หมายรับสั่ง เรื่อง ทรงพระราชปรารภให้พระภิกษุสามเณรเรียนพระปริยัติธรรม

​พระยาธิเบศร์บดีจางวางมหาดเล็กรับพระราชโองการใส่เกล้าฯ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สั่งว่า เจ้าต่างกรมหากรมมิได้ ฝ่ายหน้าฝ่ายในและข้าทูลละอองธุลีพระบาทผู้ใหญ่ ผู้น้อย ที่ประกอบไปด้วยศรัทธานับถือพระพุทธศาสนาเป็นที่ยิ่ง เห็นจริงว่าสมบัติเป็นอนิจจังดำริจิตจะยังสมบัติให้เป็นแก่นสาร จึงบริจาคซึ่งทรัพย์ออกกระทำสักการบูชาสร้างอาวาสอารามล้วนรุ่งเรืองงามเป็นอย่างๆ ต่างๆ กัน ควรจะเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาแห่งเทพามนุษย์ ก็ทรงพระโสมนัสปราโมทย์อนุโมทนาส่วนกุศลแห่งท่านผู้เป็นทานบดี จงจำเริญทีฆายุสมบูรณ์ไปในสมบัติเถิด แต่ทรงพระราชดำริเห็นว่าพระอารามใด ๆ ถ้าปราศจากพระสงฆ์สามเณรที่รู้พระไตรปิฎกแล้ว พระอารามนั้น ๆ ดูก็ไม่งามเป็นสง่าเหมือนกาญจนคูหาอันปราศจากพระยาราชสีห์ เหมือนสระโบกขรณีปราศจากประทุมชาติ ทรงเห็นดังนี้จึงมีพระราชโองการดำรัสเหนือเกล้าฯ ให้มีหมายประกาศทั่วไปในท่านผู้เป็นทานบดีเจ้าของอารามทั่วทุกอารามว่า แต่นี้สืบไปให้ท่านผู้เป็นทานบดีมีอุตสาหะเอาใจใส่พระสงฆ์สามเณรผู้จะเล่าเรียน ให้ทำนุบำรุงด้วยจีวรบิณฑบาต เสนาสนะเภสัช อย่าให้ขัดสนด้วยเครื่องอุปการะในที่จะเล่าเรียนพระไตรปิฎก พระสงฆ์สามเณร จะได้บังเกิดความยินดีปรีดามีอุตสาหะเล่าเรียน ครั้นถึงคราวจะสอบไล่พระไตรปิฎกก็คงจะแปลได้ถึงภูมิเปรียญ ๑, ๒, ๓, ๔ ทุก ๆ พระอาราม ก็จะรุ่งเรื่องงามไปด้วยพระสงฆ์สามเณร ที่ทรงคุณธรรมเป็นทักขิไณยบุคคล ทำบุญมีผลอันยิ่ง ให้ท่านผู้เป็นทานบดีที่มีอุตสาหะ เอาใจใส่ในอารามจงทุกพระอารามตามกระแสพระราชดำริ โดยมีพระราชโองการดำรัสซึ่งหมายมา ณ วันศุกร์ เดือน ๑๒ ขึ้น ๑๐ ค่ำ ปีวอก อัฐศก

คัดจากหมายรับสั่ง ร.๓ จ.ศ. ๑๑๙๔ เลขที่ ๑ สมุดไทยดำ