วันที่ ๖ ธันวาคม ร.ศ. ๑๒๘

บ้านปืน เพ็ชรบุรี

วันที่ ๖ ธันวาคม ร.ศ. ๑๒๘

เจ้าพระยายมราช

ได้รับหนังสือวันที่ ๕ การที่รีบทำในเวลาเสด็จไม่อยู่นั้นดี แต่มีความเสียใจที่จะบอกข่าวว่าปรินซวัลดิมาร์นั้นเลิก เพราะเหตุที่ปรินเซสมารีตาย กลับเพียงคอลัมโบ เมื่อได้รับโทรเลขอยู่ข้างจะเป็นที่เศร้าสลดใจเป็นอันมาก เป็นเบรนดิซีส ................................................................................................................................................................................................................................................................

แต่ถึงได้ข่าวดังนี้ไม่ได้หยุดหย่อนในการที่ตระเตรียมทั้งปวง เพราะเหตุที่โยฮันอาลเบรชคงมาแน่ การเพ็ชรบุรีอยู่ข้างจะประดักประเดิดยิ่งกว่าในบางกอกมาก เพราะเป็นที่ซึ่งจัดรับฝรั่งขึ้นใหม่ในที่ซึ่งไม่ได้สร้างไว้สำหรับเป็นฝรั่งเลย ผู้บัญชาการ.................ไม่สันทัดการช่างฤๅความคิดพลิกแพลงในการจัดเรือนเลย โยธาที่ขอออกมาทำสักแต่ว่ามีมือก็ทำไป ผู้สั่งไม่มีความคิดมั่นคงลงว่าจะเอายังไรเรียกว่าไม่มีแปลนได้ สั่งแกมหารือ ผู้รับคำสั่งจะถือเอาคำสั่งมั่นนักก็ไม่ได้ จะคิดประกอบก็ไม่มีความคิดพอ พอมาถึงรุ่งขึ้นก็ต้องถูกลากขึ้นไปบนเขา มีความเสียใจ ที่ต้องให้รื้อบรรดาสิ่งซึ่งทำไว้ทั้งหมดไม่มีเหลือเลย ตู้เก่าที่ไปเปิดออกก็ต้องให้กลับกั้นเข้าอย่างเดิม เลยเป็นไม่ได้ทำงานอะไรนั่งเขียนแผนที่จนค่ำก็กลับ บนเขาหนาวเต็มทีเป็นหวัดไป

เรื่องครัวฝรั่งนั้น ได้ปฤกษากันกับจีระเป็นที่อึดอัดใจเป็นอันมาก เห็นว่า ..................เขลาไม่พอที่จะทำการกับฝรั่งได้ แกยึด...................เป็นหลักด้วย อะไรก็จะฟังรับสั่งกะบันไป..................ก็อมดากตบันเข้าไว้ อ้าปากกลัวดากตบันจะตก กลืนน้ำลายกลัวดากตบันจะหลุดลงไปในคอ อมปุ่ยนิ่งอยู่เช่นนั้น วันซืนนี้ก็เกือบจะเกิดความ หากว่าจีระแลหลวงภูวนารถ^๑จ่ายตลาด บัดนี้ได้มอบ​น่าที่ครัวฝรั่งนี้ให้เวรศักดิ พระยาบุรุศย์เป็นผู้จัดการสิทธขาดรับคำแนะนำจากรพีแลจีระ เห็นจะเป็นที่เรียบร้อยไปได้

เดี๋ยวนี้กฤติกาต่างๆ ได้ออกอยู่เสมอ แต่ออกเป็นพระราชโองการตรงๆไม่อาไศรยกรมวัง ฉบับใหญ่ที่เขียนไปให้ตั้ง ๑๔, ๑๕ ข้อ ประมาณสัก ๑๕ วันมาแล้ว กรมวังเอาอมไว้จนเดี๋ยวนี้ว่าจะแต่งใหม่

มานี่เกิดไม่สบายอย่างเดียวเรื่องท้องผูกนัก วันแรกออกมามาลองกับข้าวที่พระประฐม นั่นเป็นเหตุให้ท้องไม่สบาย เพราะเป็นกับข้าวฝรั่งทำด้วยน้ำมันหมูทั้งนั้นแขงปังๆ กลืนไม่ใคร่จะลงๆไปก็ไม่ละลาย จึงได้คิดจัดบาสเก๊ตให้ฝรั่งทำ คิดถึงใครๆกล่าวคือเจ้าพระยายมราช พระยามหาเทพ พระยาวรพงษ หลวงนายศักดิ หลวงสฤษดิ^๒ พวกลูกมือร่วมงานที่ใกล้เคียงเคยทำด้วยกัน มาที่นี่มีคนใช้มาก แต่ผู้รู้จักงานน้อย ต่างหูต่างตาไม่ใคร่ได้อึดอัด.

สยามินทร์