หนังสือออกยาวัง

​ข้าพเจ้า ออกยาวัง ออกยามนตรีเสน่หา จดหมายมาว่า เมื่อณวันเดือน ๓ แรม ๓ ค่ำ ได้เห็นออกยามนตรีเสน่หานำสำเนาท้องตราพระราชสีห์เจ้าคุณผู้ใหญ่ฉะบับ ๑ ไปถึงออกยาข้าพเจ้า ได้รับดูทราบราชการเนื้อความในท้องตราพระราชสีห์ เจ้าคุณผู้ใหญ่ ด้วยองเดดก องเตียนภู องภอลันบิน กับนายทัพนายกองญวนอยู่ในค่ายเมืองโพธิสัตว์ ได้รับยอมตัวกับเจ้าคุณผู้ใหญ่ แล้วได้นำไพร่ญวนถอยมาถึงกะพงหลวง พบกับองเตียนกุน องทาตาน ชุมนุมพร้อมกันได้รับยอมกับเจ้าคุณผู้ใหญ่แล้ว และมันโกรธคิดอ่านจะล่อลวงจับเอาตัวฟ้าทะละหะ พระยาจักรี พระยาเดโช พระยาสังขโลกให้ได้ ถ้ามิได้ทั้งเป็นให้ได้ตาย ซึ่งมีในท้องตราพระราชสีห์เสร็จแล้ว ด้วยเจ้าคุณผู้ใหญ่มีตราโปรดออกยา แล้วใช้ให้ออกมารักษาบรรดาราษฎรแขวงเมืองกะพงเสียม ถ้าและออกยาได้รู้ราชการแขวงเมืองตบงขมุม เมืองบาพนม เมืองไพรแวง เมืองศรีสุนทร เมืองลำดวน เมืองสวายทาบถึงรงตำหริยกำทับสกากริยชิรสือ ถ้าเป็นประการใดให้มีหนังสือบอกมา ออกยาจะได้เข้าไปถึงเจ้าคุณผู้ใหญ่และเนื้อความในหนังสือเสร็จ และราชการบ้านชิรสือเบียบปทานั้น ณวันเดือน ๓ แรม ๓ ค่ำนั้น มีหนังสือออกยาจักรีบอกมาถึงออกยาข้าพเจ้า ว่าอ้ายญวนเมืองพนมเปญยกกองทัพออกไปตั้งอยู่บ้านกะจับแขวงเมืองบาพนมและแขวงเมืองตะบงขมุม มี​แขกจามชื่อโปหืมชื่อสมอินมัน นำครัวแขกชายหญิงใหญ่น้อยประมาณ ๓๐๐ คนหนีไปเข้ากับอ้ายญวน ๆ รับนำไปเมืองพนมเปญแล้ว ความทั้งนี้ควรจะบอกเข้าไปถึงเจ้าคุณผู้ใหญ่ได้ทราบ ให้ออกยาช่วยทำนุบำรุง เอาเนื้อความที่สมควรขึ้นกราบเรียนเจ้าคุณผู้ใหญ่ให้ทราบด้วย มาณวันเดือน ๔ แรม ๓ ค่ำปีชวดโทศก ศักราช ๑๒๐๒